Psychika
Mobbing
Oglądając stare, grupowe zdjęcia ze szkoły, przywodzimy pamięcią charakterystyczne cechy współtowarzyszy prozy życia ucznia z podstawówki. Ten w czerwonej czapce był kujonem, ta w śmiesznych lokach była najlepsza w biegu na setkę, ten w zielonej koszulce po tacie nieczęsto korzystał z dobrodziejstwa kąpieli, a tamta na końcu, myszowata, miała zawsze nieświeży oddech. Będąc świadomym, tych wszystkich „atutów” wymienionych powyżej, w głębi duszy cieszyłam się, że ja: a) nie byłam kujonem, a udawało się przejść z klasy do klasy, b) miałam zwolnienie z wuefu, c) jak podkradałam mamie bluzki, to tylko takie, który były modne w tamtym czasie d) nałogowo brałam prysznic e) bardzo dbałam o zęby. Jednocześnie, niespecjalnie aktywnie, podśmiewałam się wraz z ludźmi z mojej paczki z tych właśnie osób, których charakterystyczne cechy zapamiętałam do dziś. Zanim zaczęłam zbierać materiał do tego artykułu, nie miałam bladego pojęcia, że moje zachowanie mogłoby być podpięte pod… mobbing.
Tego nie kupimy
Wszystko można kupić… Ostatnio mój znajomy stwierdził, że wszystko można kupić, co odebrałam, za przejaw materialistycznej odpowiedzi na romantyczne piosenki, których wykonawcy przekonują „…can’t buy me love…” I zaczęłam się zastanawiać. Ci, którzy nie chcą się poddać nurtowi i być może prawdzie XXI wieku odpowiedzą: nie przecież nie można kupić miłości, przyjaźni. I czego jeszcze? Uczono nas tego w szkole, że są pewne wartości, za które nie można zapłacić bo są bezcenne. Jak obrazy Leonarda da Vinci. Ale odpowiedź: miłość i przyjaźń nie są wystarczające. Postanowiłam więc pójść dalej i wymyślić coś bardziej oryginalnego.